ඇගයීම් විශ්ලේෂණය Analysis of Assessments

මෙම විශ්ලේෂණ සඳහා ශිෂ්‍යයා නිදර්ශන ඇගයීම් කළ ආකාරය සහ සමපදස්ථයන්ගේ ඇගයීම් අවධියේ දී සිදු කළ ඇගයීම් සලකා බලයි. මෙහිදී උත්සහ කරනුයේ, වඩා සාර්ථක ''හොඳම'' ඇගයීමක්, ඉදිරිපත් කිරීමක් සම්බන්ධයෙන් ඇගයීම් කිරීමට ය. මෙම ‍''හොඳ'' ඇගයීම අවසාන ශ්‍රේණිය ගණනයේ දී යොදාගනී.

ඇගයීමක් වඩා හොඳින් කළ හැක්කේ, ගුරුවරයාගේ ද ඇගයීම් ඇති විටක දී ය. ගුරුවරයන්ගේ ඇගයීම් පාදක කර ගෙන සිසුන්ගේ ඇගයීම් කළ හැකි ය. ගුරුවරයා සෑම පැවරුමක් ම ඇගයීමට අවශ්‍ය නැත. නමුත් විශ්ලේෂණය වඩාත් අර්ථවත් වීම සඳහා ගුරුවරයා ද, ඇගයීම්වලට සහභාගී වීම වැදගත් වේ. ගුරුවරයා වඩා වැඩිපුර ඇගයීමට සහභාගී වන විට, එය විශ්ලේෂණය සඳහා මහත් පිටුවහලක් වේ.

කිහිපවිටෙක දී විශ්ලේෂණය සිදු කරයි. එක් එක් වතාවේදී විකල්ප වෙනස් කරමින් විශ්ලේෂණය සිදු කරයි. එම විශ්ලේෂණයන් පහත විකල්ප ක්‍රම තුන මඟින් පාලනය කෙරේ.

  1. සදොස් විශ්ලේෂණ අවධියේ දී, ගුරුවරයාගේ ඇගයීම් බා ගන්නා විට, එම සිසුන්ගේ ඇගයීම්වලට සාපේක්ෂ ව, ගුරුවරයාගේ ඇගයීම්වලට වැඩිබරක් ලබා දීම සිදු කරයි. ගුරුවරයාට තමාගේ ම ශ්‍රේණිගත ක්‍රමෝපායක් අවශ්‍ය නම්, ගුරවරයා දෝෂ වගුවේ අඩු ම මධ්‍යස්ථ අගයන් ලබා ගත යුතු ය. එසේ නොවුණ විට ගුරුවරයාගේ දෝෂ අවම වන අවස්ථාව වන තෙක් ඉදිරිපත් කිරීම්වල ඇගයීම් කිරීම අවශ්‍ය වේ. ‍ මෙයින් අදහස් වන්නේ, ගුරුවරයාගේ ඇගයීම් මූලිකත්වය ගෙන ඇති බවයි. එසේ ම ගුරුවරයා සේ ම ඇගයීම් කරන සිසුන් ද මෙම දෝෂ වගුවේ මුල් කොටසේ අඩංගු වේ. වගුවේ අවසාන කොටසේ ඇති සිසුන්, ගුරුවරයාගේ ඇගයීම් සමඟ නොගැලපෙන ම කාණ්ඩයයි. මෙහිදී ගුරුවරයාගේ ඇගයීම මත බර සාධකය අවසාන ලකුණු ගණනයේ දී යොදා නොගනී. උදාහරණ: ශිෂ්‍යයෙකුගේ ඉදිරිපත් කිරීමක් සඳහා ගුරුවරයා ලබාදුන් ලකුණු ප්‍රමාණය 41% ද, සමපදස්ථයන් දෙදෙනෙකුගේ ලබා දුන් ලකුණු 45% සහ 55% වේ. අවසාන ශ්‍රේණිය වන්නේ, 47% ය. (41% + 45% + 55%) / 3
  2. අවසාන ලකුණු ප්‍රමාණය ලබා දීම සඳහා ඇගයීම් ශ්‍රේණි භාරය(Weight for Grading of Assessments) භාවිත කරයි. සිසුන්ගේ ඇගයීමේ හැකියාව (Grading Performance) ගණනය කිරීම සඳහා සරල සමීකරණයක් යොදා ගනී. එය ''හොඳ'' ඇගයීම්වල කොටසක් වේ. එනම්: ඇගයීම සඳහා විවෘත ව ඇති වැඩිම ඇගයීම් සංඛ්‍යාවට සාපේක්ෂ ව ශිෂ්‍යයා විසින් කරන ලද ''හොඳ ම'' ඇගයීම්වල කොටසක් ලෙස දැක් වේ. උදාහරණ: ශිෂ්‍යයෙකුට නිදර්ශන ඇගයීම් 3ක් සහ සමපදස්ථයනගේ ඇගයීම් ලබා දී විශ්ලේෂණය කරන විට එක් අවස්ථාවක් අතහැරී ඇත. (විස්තර පහත බලන්න) එවිට, සිදු කළ මුළු ඇගයීම් ගණන 7 කි. එහි ම ඔහුගේ ඇගයීම් කිරීමේ හැකියාව 75% වේ. (7 - 1)/8 අවසාන ශ්‍රේණිය සඳහා ලකුණු දීමේ දී ඇගයීම් හැකියාව සහ ඉදිරිපත් කිරීමට ලබා දුන් ශ්‍රේණිය සැලකිල්ලට ගනී. ඉදිරිපත් කළ ශ්‍රේණිය ඒවාට සෑම විට ම භරිත අගය 1 ක් වේ. උදාහරණ: විකල්පය ලෙස 0.5යනු ශ්‍රේණි 2 ක් එක් කිරීම 0.5:1 අනුපාතය වේ යන්නයි. නැතිනම්, 33% ''ඇගයීම් හැකියාව'' සහ 66% ඉදිරිපත් කිරී‍ම සඳහා ලකුණු ලැබේ යන්නයි.
  3. අවසාන ශ්‍රේණිය ගණනය කිරීමේ දී යම් ඇගයීම් සංඛ්‍යාවකින් % ප්‍රමාණයක් ඉවත් කිරීමට සිදු වේ. මෙම සංඛ්‍යාව ආකාර දෙකකින් සැකසිය හැකි ය.

දෝෂ වගුවට අමතර ව, විශ්ලේෂණ ලැයිස්තුව, සියලු ම ශ්‍රේණි අවසන් ශ්‍රේණිය සිසුන්ට ලබා දෙනු ලැබේ. මෙම වගුව පරීක්ෂා කර ලබා දී ඇති ප්‍රතිඵලයන් සාධාරණ අගයක් ගනීදැයි විමසිලිමත් වීම වැදගත් වේ. සමහර විටෙක දී වැඩි ඇගයීම් සංඛ්‍යාවක් ඉවත් වූ විට, සමහර ඉදිරිපත් කිරීම් ඇගයීම් නොකර, ඉතිරි ව පැවතුන විට සිසුන්ගේ අවසාන ශ්‍රේණි විශ්ලේෂණය, පිටුවේ ඉහළ පෙර ශ්‍රේණි වගුවට ආසන්නයේ දී දැක් වේ. මේ දෙතැන ම අගය සමාන විය යුතු යි. අනවශ්‍ය ඉදිරිපත් කිරීම පැවතුන විට ගුරුවරයාට ඇගයීම් ඉවත් කර අඩු කිරීමට අවශ්‍ය නැත. එහිදී ගුරුවරයා ඒවා නැවත ඇගයීමට ලක් කර නැවත විශ්ලේෂණය ඇරඹිය යුතු යි. අගයන සියලු ම ඉදිරිපත් කිරීම් අගයා ඇති බව, විශ්ලේෂණයට පෙර දැන ගැනීම ඉතා ම වැදගත් ය.

අවසාන ශ්‍රේණිය සහ ඉවත් කළ ඇගයීම සංඛ්‍යා අතරේ යම් තුළ්‍යතාවක් තිබිය යුතු ය. වැඩිපුර ඇගයීම ඉවත් කළ විට අවසාන ශ්‍රේණියේ අගය අඩු වේ. දුර්වල ඇගයීම් ඉවත් නොකළ විට, සිසුන් ඇගයීම්වල ගුණාත්මකභාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්න කරයි. එමඟින් ශිෂ්‍යයාගේ වැඩ කොටසේ ''සැබෑ ඇගයීම'' සිදු නොවීමට ඉඩ ඇත. මේ නිසා ගුරුවරයාගේ ඇගයීම අනෙක් බලපෑම්වලට වඩා ප්‍රමුඛ විය යුතු ය. මේ තත්වය පවත්වා ගැනීමට සිසු ඇගයීම්වලින් 15%ත් 30% ත් අතර ප්‍රමාණයක් ඉවත් කිරීම සාධාරණීකරණය කළ හැක.

මෙම විශ්ලේෂණයට වැඩිපුර කාලයක් ගත වන බව සලකන්න.