Kalifikatzeko estrategia
Tailerreko atazak kalifikatzeko modua nahiko malgua da. Bost mota daude:
- Kalifikaziorik
eza. Irakasleak atazaren ebaluazio
kuantitatiborik egin nahi ez duenean ez da kalifikaziorik jartzen.
Ikasleek lan-zatien gaineko iruzkinak egiten dituzte baina ez dituzte
kalifikatzen. Irakasleak, aldiz, nahi izanez gero, ikasleen iruzkinak
kalifika ditzake. Kalifikazio horiek ikasleen azken noten oinarria dira.
Irakasleak ez baditu ikasleen ebaluazioak kalifikatzen, atazek ez dute
azken kalifikaziorik izaten.
- Metatze-kalifikazioa. Kalifikazio hau da lehenetsita dagoena. Kasu honetan,
ebaluazio-elementuak kalifikatzen dira. Elementu bakoitzak atazaren
alderdi jakin bat hartzen du. Ataza bakoitzak 5-15 elementu izan behar
ditu komentatzeko eta kalifikatzeko; elementu-kopurua, ordea, atazaren
tamainaren eta zailtasunaren araberako izaten da. Ikasleek elementu
bakarreko atazak izan ditzakete; horrelakoetan, ebaluazio-estrategia
Moodle sistemako ebaluazio estandarraren antzekoa da.
Elementuek
ezaugarri hauek dituzte:
- Ebaluazio-elementuaren
DESKRIBAPENA. Atazaren ze elementu ebaluatzen den argitzen da. Ebaluazioa
kualitatiboa bada, erabilgarria izango da zehaztea zer den bikaina, zer
nahikoa eta zer eskasa.
- Ebaluazio-elementuaren
ESKALA. Eskalak izan daitezke BAI/EZ, puntu anitzeko eskalak eta
portzentaje-eskalak. Elementu bakoitzak bere eskala dauka eta aukeratu
egin behar da elementu horretarako aldagai posibleen kopurua doitzeko.
Eskalak ez du baldintzatzen elementuak azken kalifikazioa kalkulatzerakoan
duen garrantzia: 2 puntuko eskalek 100 puntuko eskalen �balio� berbera
dute, dagozkien elementuek pisu bera badute.
- Ebaluazio-elementuaren
PISUA. Atazaren kalifikazio globala kalkulatzerakoan elementu guztiek
garrantzi bera izatea dago lehenetsita. Dena den, elementu
garrantzitsuenei pisu gehiago eta hain garrantzitsuak ez diren elementuei
pisu gutxiago emateko aukera dago. Pisuak aldatzeak ez du eraginik
kalifikazio altuenean; izan ere, balio hori atazaren kalifikazio
altuenaren parametroan zehazten baita. Pisuei balio negatiboak ematea
posible da (ezaugarri hori esperimentatzen ari gara).
- Errore-tarteak. Ataza hauetan bidalketak BAI/EZ eskalarekin kalifikatzen dira.
Kalifikazioa kalifikazioen koadroa medio zehazten da; koadroak
errore-kopuru bakoitzari bere kalifikazioa egokitzen dio. Adibidez, ataza
batek sei elementu izan behar ditu. Kalifikazioen koadroak sei elementu
horietatik zenbat daudenaren araberako kalifikazioak ematen ditu. Nahi
izanez gero, banako elementuei neurketa-faktoreak egokitzeko aukera dago,
batzuk besteak baino garrantzitsuagoak badira ere. �Errore-kopurua� falta
diren elementuen batura da. Elementuen balioa batekoa da. Kalifikazioen
koadroa ez-lineala izan daiteke; 10 elementuko ataza baterako iradokitako
kalifikazioak izan daitezke, adibidez, %90, %80, %70, %60, %50, %40, %30,
%20, %10, %0, %0, %0. Ebaluatzaileek iradokitako kalifikazioa %20 behera
%20 gora egokitu dezakete, lanaren azken kalifikazioa emateko.
- Irizpide-kalifikazioa. Kalifikatzeko modurik sinpleena da, baina ez ezartzen zuzenena.
Lanak irizpide-multzo baten arabera kalifikatzen dira. Ebaluatzaileak
lanari ondoren egokitzen zaion esaldia aukeratzen du. Kalifikazioa
irizpide-koadro bat oinarri ematen da; koadro horretan irizpide
bakoitzerako kalifikazio bana iradokitzen da. Ataza bat, adibidez, bost
irizpiderekin kalifika daiteke eta ebaluatzaileek ebaluazio bakoitzerako
irizpideetako bat aukeratu beharko dute. Errore-tarteen atazarekin bezala,
ebaluatzaileak iradokitako kalifikazioa %20 gora %20 behera egokitu dezake
azken kalifikazioa emateko.