Стратэгія выстаўлення адзнак

Практыкумы вельмі гнуткія, калі казаць пра метад выстаўлення адзнак. На выбар наступныя магчымасці:

  1. Без адзнак: У такіх заданнях выкладчык не надта зацікаўлены ацэнкамі з боку студэнтаў. Аднак выкладчык можа, калі хоча, улічыць зробленыя імі заўвагі. Яны могуць быць падставай для выстаўлення канчатковай адзнакі. Калі выкладчык не ацэніць выказванняў студэнтаў, то тады практыкумы ўвогуле не будуць мець канчатковай адзнакі.
  2. Сумарнае ацэньванне: гэта інтуітыўны спосаб ацэньвання. У гэтым выпадку канчатковая адзнака ствараецца на падставе балаў за некалькі "складнікаў задання". Кожны складнік павінен адлюстроўваць канкрэтны аспект задання. Тыповае заданне павінна мець ад пяці да пятнаццаці складнікаў для выстаўлення балаў і каментароў. Колькасць складнікаў залежыць ад складанасці задання.
  3. Складнікі апісваюцца трыма наступнымі раздзеламі :

    1. Апісанне складовай задання. Павінна быць зроблена дакладнае апісанне, які аспект задання ацэньваецца менавіта ў гэтым складніку. Можа быць таксама прыдатным абгрунтаванне крытэрыяў на падставе якіх атрыманы балы.
    2. Шкала ацэньвання. Шкала пачынаецца ад простай ацэнкі: так/не, праз некалькібальную шкалу, аж да поўнай адсоткавай шкалы. Кожны складнік мае сваю ўласную шкалу, якая падбіраецца ў залежнасці ад магчымых варыяцый гэтага складніка. Памятай, што шкала не абмяжоўвае вагі дадзенага складніка ў канчатковай адзнацы. Пытанне з двухбальнай шкалой будзе мець такі самы ўплыў на адказ, як і складнік, які ацэньваецца пры дапамозе адсоткаў, калі яны маюць аднолькавую вагу...
    3. Вага элементу ацэнкі. Інтуітыўна, кожны з элементаў мае аднолькавы ўплыў на канчатковую адзнаку. Але гэта можна змяніць праз наданне менш істотным элементам вагі меншай за 1, і , адпаведна, вагі большай за 1 больш істотным складнікам. Змены вагі НЕ змяняюць максімальнай адзнакі. Максімальная адзнака акрэсліваецца асобным параметрам. Таксама існуе магчымасць надання элементам адмоўнай вагі, але гэта магчымасць уводзіцца эксперыментальна.
    4. Бал, выстаўлены на падставе колькасці памылак: У гэтым выпадку працы ацэньваюцца ў раздзеле так/не. Бал выстаўляецца на падставе "табліцы балаў", якая паказвае залежнасць паміж колькасцю памылак і магчымым балам. Напрыклад, калі рашэнне павінна ўключаць шэсць істотных элементаў, то вышэй названая табліца будзе падказваць бал, калі не хапае аднаго элемента, двух і г.д. Кожны з гэтых элементаў можа мець нададзеную яму вагу. Па-змаўчанні кожны з іх мае вагу адзін. Табліца балаў можа быць нелінейная, напр. прапанаваныя адзнакі могуць выглядаць так : 90%, 70%, 50%, 40%, 30%, 20%, 10%, 0%, 0%, 0%, для задання, якое ўключае ў сябе дзесяць элементаў. Выкладчык можа змяніць ацэнку, але не больш, чым на 20% у абодва бакі.
    5. Адзнака згодна з пэўнымі крытэрыямі. Гэта найбольш просты метад ацэньвання, хоць неабавязкова просты для падрыхтоўкі. Дасланыя працы параўноўваюцца з камплектам крытэрыяльных заданняў. Ацэньваючы выбірае тыя заданні, якія найбольш адпавядаюць вызначаным крытэрам. Бал выстаўляецца на падставе "крытэрыяльнай табліцы", у якой знаходзіцца акрэслены бал для крытэрыяльнага задання. Напрыклад, калі заданне параўноўваецца з пяццю ўзорамі, то таму, хто ацэньвае, выбраць для кожнай ацэнкі адзін з іх. Таксама, як тады, калі бал выстаўляецца на падставе падліку памылак, выкладчык можа скарэктаваць адзнаку, але не больш, чым на 20%, у абодва бакі.