Kalifikatzeko estrategia

Tailerreko atazak kalifikatzeko modua nahiko malgua da. Bost mota daude:

  1. Kalifikaziorik eza. Irakasleak atazaren ebaluazio kuantitatiborik egin nahi ez duenean ez da kalifikaziorik jartzen. Ikasleek lan-zatien gaineko iruzkinak egiten dituzte baina ez dituzte kalifikatzen. Irakasleak, aldiz, nahi izanez gero, ikasleen iruzkinak kalifika ditzake. Kalifikazio horiek ikasleen azken noten oinarria dira. Irakasleak ez baditu ikasleen ebaluazioak kalifikatzen, atazek ez dute azken kalifikaziorik izaten.
  2. Metatze-kalifikazioa. Kalifikazio hau da lehenetsita dagoena. Kasu honetan, ebaluazio-elementuak kalifikatzen dira. Elementu bakoitzak atazaren alderdi jakin bat hartzen du. Ataza bakoitzak 5-15 elementu izan behar ditu komentatzeko eta kalifikatzeko; elementu-kopurua, ordea, atazaren tamainaren eta zailtasunaren araberako izaten da. Ikasleek elementu bakarreko atazak izan ditzakete; horrelakoetan, ebaluazio-estrategia Moodle sistemako ebaluazio estandarraren antzekoa da.

Elementuek ezaugarri hauek dituzte:

    1. Ebaluazio-elementuaren DESKRIBAPENA. Atazaren ze elementu ebaluatzen den argitzen da. Ebaluazioa kualitatiboa bada, erabilgarria izango da zehaztea zer den bikaina, zer nahikoa eta zer eskasa.
    2. Ebaluazio-elementuaren ESKALA. Eskalak izan daitezke BAI/EZ, puntu anitzeko eskalak eta portzentaje-eskalak. Elementu bakoitzak bere eskala dauka eta aukeratu egin behar da elementu horretarako aldagai posibleen kopurua doitzeko. Eskalak ez du baldintzatzen elementuak azken kalifikazioa kalkulatzerakoan duen garrantzia: 2 puntuko eskalek 100 puntuko eskalen �balio� berbera dute, dagozkien elementuek pisu bera badute.
    3. Ebaluazio-elementuaren PISUA. Atazaren kalifikazio globala kalkulatzerakoan elementu guztiek garrantzi bera izatea dago lehenetsita. Dena den, elementu garrantzitsuenei pisu gehiago eta hain garrantzitsuak ez diren elementuei pisu gutxiago emateko aukera dago. Pisuak aldatzeak ez du eraginik kalifikazio altuenean; izan ere, balio hori atazaren kalifikazio altuenaren parametroan zehazten baita. Pisuei balio negatiboak ematea posible da (ezaugarri hori esperimentatzen ari gara).
  1. Errore-tarteak. Ataza hauetan bidalketak BAI/EZ eskalarekin kalifikatzen dira. Kalifikazioa kalifikazioen koadroa medio zehazten da; koadroak errore-kopuru bakoitzari bere kalifikazioa egokitzen dio. Adibidez, ataza batek sei elementu izan behar ditu. Kalifikazioen koadroak sei elementu horietatik zenbat daudenaren araberako kalifikazioak ematen ditu. Nahi izanez gero, banako elementuei neurketa-faktoreak egokitzeko aukera dago, batzuk besteak baino garrantzitsuagoak badira ere. �Errore-kopurua� falta diren elementuen batura da. Elementuen balioa batekoa da. Kalifikazioen koadroa ez-lineala izan daiteke; 10 elementuko ataza baterako iradokitako kalifikazioak izan daitezke, adibidez, %90, %80, %70, %60, %50, %40, %30, %20, %10, %0, %0, %0. Ebaluatzaileek iradokitako kalifikazioa %20 behera %20 gora egokitu dezakete, lanaren azken kalifikazioa emateko.
  2. Irizpide-kalifikazioa. Kalifikatzeko modurik sinpleena da, baina ez ezartzen zuzenena. Lanak irizpide-multzo baten arabera kalifikatzen dira. Ebaluatzaileak lanari ondoren egokitzen zaion esaldia aukeratzen du. Kalifikazioa irizpide-koadro bat oinarri ematen da; koadro horretan irizpide bakoitzerako kalifikazio bana iradokitzen da. Ataza bat, adibidez, bost irizpiderekin kalifika daiteke eta ebaluatzaileek ebaluazio bakoitzerako irizpideetako bat aukeratu beharko dute. Errore-tarteen atazarekin bezala, ebaluatzaileak iradokitako kalifikazioa %20 gora %20 behera egokitu dezake azken kalifikazioa emateko.