Ang Pagkuwenta ng Huling Marka

Ipinapakita ng manghad sa iskrin na ito kung paaano kinukuwenta ang huling marka ng mga mag-aaral. Ang huling marka ay tinimbangang kabuuan ng hanggang limang piyesa.

  1. Ang markang ibinigay ng guro para sa mga ipinasa nilang gawa. Opsiyonal ito at gagamitin lamang kung talagang tinasa ng guro ang gawa ng mag-aaral. Kapag nagpasa ang mag-aaral ng mahigit sa isang gawa, ang "pinakamahusay" na marka ang gagamitin. Dito, ang ibig sabihin ng pinakamahusay ay ang gawa na may pinakamataas na tinimbangang kombinasyon ng marka ng guro at marka mula kapwa mag-aaral...
  2. Ang katamtaman ng mga markang ibinigay ng mga kapwa nila mag-aaral sa ipinasa nilang gawa. Gayundin, kung ang mag-aaral ay nagpasa ng mahigit sa isang gawa, ang "pinakamahusay" na marka ang gagamitin. Puwedeng kasama ang markang ibinigay ng guro sa marka mula kapwa mag-aaral, puwede ring hindi. Maaaring isama ang markang ito kung ang bilang ng marka mula kapwa mag-aaral ay masyadong mababa o pinaghihinalaang may bias (karaniwan ay masyadong mataas) ang marka mula kapwa mag-aaral o hindi ito reliable. Kapag isinama, ang markang ibinigay ng guro ay tinatrato nang tulad ng markang ibinigay ng kapwa mag-aaral, sa pagkuwenta ng katamtaman.
  3. Ang bias ng mag-aaral sa pagmamarka ng gawa ng ibang mag-aaral. Sukat ito ng kung masyadong mataas o masyadong mababa ang ibinigay ng mag-aaral sa gawa. Hindi ito absolutong sukat, dahil nakabatay ito sa kaibhan ng marka mula sa mag-aaral at ang katamtaman ng mga markang ibinigay ng kapwa niya mag-aaral para sa bawat isang ipinasang gawa na tinasa niya. Sa karaniwang sitwasyon, HINDI dapat bigyan ng mabigat na timbang ang piyesang ito.
  4. Ang reliability ng mag-aaral sa pagmamarka ng gawa ng ibang estudyante. Sukat ito ng kung gaano kahusay nasusundan ng marka nilang ibinigay ang katamtaman ng mga markang ibinigay ng lahat ng mag-aaral sa bawat gawang tinasa nila. Idinidiskwento sa sukat ang bias ng mag-aaral at kinukuha ang katamtaman sa pagitan ng absolutong diprensiya ng marka nila, at ng katamtaman na marka mula sa mga kapwa mag-aaral. Sa teoriya, kung ang mag-aaral ay magbibigay ng mataas na marka para sa magagaling na gawa at mababang marka para sa mahihinang klase ng gawa, ang reliability nila ay magiging mataas. Kung may hinala na ang mga mag-aaral, sa kabuuan ay mahina sa pagtatasa, dapat isama ang marka ng guro sa katamtaman ng mga marka ng kapwa mag-aaral. Gagawin nitong mas makabuluhan ang halaga ng reliability.
  5. Ang katamtamang marka na ibinigay ng guro para sa pagtatasa ng mag-aaral. Kasama rito ang naunang pagtatasa na ginawa ng mag-aaral sa mga sampol na gawa at anumang markang ibinigay ng guro sa mga pagtatasang ginawa sa hakbang na "pagtatasa sa kapwa mag-aaral" ng takdang-aralin. Sa karaniwang sitwasyon, ang piyesang ito ay maaaring mas mahalaga kaysa sa Bias at Reliability at samakatwid, kung gagamitin, ay dapat bigyan ng mas mabigat na timbang.

Maaaring baguhin ang timbang ng limang piyesang ito ayon sa kung ano ang naaangkop sa takdang-aralin. Halimbawa, ang markang ibinigay ng guro ay maaaring pabigatin kung ang pagmamarka ng mga mag-aaral na bahagi ng takdang-aralin ay itinuturing na maliit lamang na bahagi ng kabuuang takdang-aralin. Sa kabilang banda, kung ilan lamang sa mga ipinasa ang minarkahan ng guro, maaari nang balewalain ang mga ito sa pamamagitan ng pagbibigay sa mga ito ng timbang na sero. Kung ang takdang-aralin ay tungkol lamang sa pagiging hurado ng mag-aaral at sa pagbibigay nila ng mga puna, ang unang dalawang piyesa ay puwede nang iset sa sero (o magaang) at ang kakayanang magmarka ng mga mag-aaral ang magpapasiya sa mga huling marka.

Tandaan na ang iskrin na ito ay paulit-ulit na ginagamit at ang huling marka ay hindi karaniwang ipinapakita sa mag-aaral hangga't hindi dumarating sa huling hakbang ang takdang-aralin. Kapag okey na sa guro ang mga huling marka at ang pagtitimbang sa mga ito, maaari na itong ipakita sa mga mag-aaral.